پیتزای نیویورکی

یک سال از ورود ملکوتی/تاریخی من به محدوده جغرافیایی نیویورک گذشت! چو نیک بنگری خیلی سریع هم گذشت!. به عنوان یک ناظر بی طرف باید عرض کنم که اگه از آسمون خراش های رنگارنگ و بناهای باشکوه و تئاترهای برادوی و گالری های هنری سوهو و چلسی و موزه های بی شمار این شهر بشه به راحتی عبور کرد، از پیتزای نیویورکی نمی شه به سادگی گذشت!. پیتزای نیویورکی در اوج کمال و سر و گردنی از پیتزای تمام شهرهای امریکا و حتی دنیا بالاتر هست. بنده، باز هم به عنوان یک ناظر بی طرف، حاضرم بر این مهم شهادت  بدم. زیرا که در چند سفر اخیرم به شهرهای مختلف امریکا،  به دلیل کنجکاوی پیتزاهای زیادی رو تست کردم. بنده مفتخرم که به زرت قاطر نتیجه رو ۶-۰ به نفع نیویورک اعلام  کنم.

      اما دلیل این برتری کجاست؟. عده ای معتقد هستن که ترکیب منحصر به فرد آب نیویورک اون رو برای پیتزا ایده ال می کنه (چیزی شبیه به اثر مخمر وحشی خلیج سانفراسیسکو ). البته خیلی ها هم این مطلب رو قبول ندارن؛ مورد داشتیم که یه پیتزا فروش اهل بوستون یه آزمایش ترتیب داده بود و در آن واحد دو پیتزای مشابه با آب های بوستون و نیویورک درست کرده به خورد جمعیت خورندگان داد بود و کسی از حضار تفاوتی محسوسی بین اون دو پیتزا حس نکرده بود. البته به دلیل بوستونی و پیتزا فروش بودن دانشمند فوق الذکر شاید بشه در بی طرفی او و صحت نتایج وی ابراز تردید هم کرد!. از دگر سوی، مورد دیگه ای داشتیم که یک پیتزا فروشی در کالیفرنیا آب پیتزاهاش رو از نیویورک وارد می کرده و کار و کاسبی اش هم گویا خیلی گرفته بوده و آب نیویورک رو عامل حیاتی این رونق می دونسته. البته شاید در این مورد هم بشه عامل روانی و جنبه تبلیغاتی وارد کردن آب از ۵۰۰۰ کیلومتر اون طرف تر و صرفا برای یه پیتزا  رو هم در رونق مغازه بی تاثیر ندونست. 

به ضم این ناظر بی طرف،  دلیل بی نظیر بودن پیتزای نیویورک، تقاضای زیاد برای اون به دلیل سبک خاص و پر سرعت زندگی در این شهر هست. تعدد پیتزایی باعث رقابت بیشتر می شه و رقابت بیشتر باعث بهبود کیفیت!. بنده در این شهر موارد مبتکرانه زیادی از پیتزا دیده و خورده ام و لذا قصد دارم طی چند پست (یک , دو، سه و چهار)، به موشکافی پیتزای نیویورکی کمر همت ببندم!. چو نیک بنگری بخت هم با من یار بوده چون با وجود پست چندین دستور پیتزا (پیتزای ناپلی، پیتزای سن لوییس، پیتزای فرانسوی، پیتزای شیکاگویی، پیتزای سیسیلی، پیتزای پیتزا هات، پیتزای اسکون، پیتزای پرتزل، پیتزای پیتا، پیتزای قرمه سبزی )، جای پیتزای نیویورکی در آرشیو شمشیری خالی بود!.                              

جوابیه ای بر پیتزای ضخیم شیکاگویی ولی به سبک نیویورکی!                           

پیتزای رومی!. یکی از زیباهایی های این شهر تنوع پیتزا فروشی هاش هست.               

پیتزای دیترویتی!. ر.ک. توضیحات عکس بالا.        

پیتزای کلاسیک نیویورک باید دارای خمیر نازک باشه، باید بشه به این صورت که می بینید اون رو از وسط تا و حمل کرد (مناسب برای خوردن در حال دویدن!) و در ضمن قیمت اون باید از بلیط یه کورس مترو کمتر باشه!.