Skip to main content

Featured Post

My cookbook: "Tehran to New York"

On the Norouz day of 2020 spring, I finally published my book. The manuscript is titled: "Tehran to New York: A culinary bridge between Persian and Western cultures" and aims at presenting a unique blend of classic and contemporary Persian recipes, as well as samples of Western-style cuisine, offered in a Persian context. It is important to build bridges between cultures, and not walls. This book aims at constructing a bridge between the Persian and Western cultures. The book may be ordered here: https://www.amazon.com/Tehran-New-York-culinary-cultures-ebook/dp/B0861H47GS/ref=sr_1_1?dchild=1&keywords=tehran+to+new+york&qid=1584810930&sr=8-1  

خورش بادمجون و عدس؛ بدون گوشت


فروردین گیاهی بنده با صلابت خاصی در حال جریان هست. لذا در این لحظه گزارش یه غذای وگان خوب که امروز به درک واصل کردم رو منتشر می کنم. یه خورش بادمجون با تم عربی که خیلی خوشمزه تر از تصورات ساده لوحانه بنده از آب در اومد و از اون غذاهایی شد که بنده حتما دوباره ایشون رو  درست خواهم کرد. اصولا تحقیقات بنده در آستانه اثبات این فرضیه هست که گوشت تاثیر چندانی در موفقیت های شایان خورش بادمجون نداره. ریشه این فرضیه ناپدری بروکلینی دوماد منهتنی بود. نامبرده یه ورژن گیاهی برای خورش بادمجون ابداع کرده که عناصر اسیدی نداره و  ته مزه شیرین به واسطه گوجه فرنگی فراوون رو یدک می کشه.

علاوه بر این خورش، بنده فوتبال امروز رو هم به روش خودم پخش مستقیم کردم. بنده در مواقع گرفتاری کاری یا بد زمانی مسابقات، خود رو در قرنطینه خبری قرار می دم و سپس خلاصه پنج شش دقیقه ای بازی رو بدون اطلاع از نتیجه به صورت مستقیم از اینترنت تماشا می کنم. این مهم برای سریال گیم-اف-ترونز هم صادق هست و چو نیک بنگری ریشه این ابتکار. بازی خوبی بود و بر طبق محسبات بنده، سطح فوتبال ما از آسیا بالاتر رفته. از جوونی ها به خاطر می یارم که برای راهیابی به جام جهانی و برای مصاف با تیم های درپیتی از این دست باید: با هیجانات درونی دست به گریبان می شدیم، در اثر تمارض های مظلومانه اون عزیزان کلمات رکیکی بر زبان جاری می کردیم و در صورت خرابی اوضاع،  بعضا دست دعایی هم به درگاه حضرت حق دراز می کردیم.                        

مواد لازم:

دویست گرم عدس ریز قهوه ای (حدود یک پیمانه)
دو عدد بادمجون متوسط
 یک عدد پیاز زرد بزرگ (یا یک دوم پیمانه پیاز داغ)
سه حبه سیر، ریز خرد شده
یک دوم قاشق چای خوری فلفل بهار 
یک دوم قاشق چای خوری پودر زیره
یک قاشق چای خوری پودر چیلی (یا ترکیبی از پاپریکا و فلفل قرمز تند)
یک دوم قاشق چای خوری نعنا خشک
چهار  قاشق غذاخوری سس ارده و جعفری یا سس ارده معمولی 
پنجاه گرم دونه صنوبر یا گردوی خرد
دو قاشق غذاخوری جعفری، ساطوری شده   

عدس رو جداگونه بپزید تا کاملا نرم بشه. بادمجون رو سرخ یا مثل حقیر تنوری کنید. کاری واره ای رو با سرخ کردن پیاز و سیر و افزودن ادویه ها تاسیس کنید. عدس پخته رو به کاری واره اضافه کنید و سپس بادمجون رو اضافه کنید و کمی حرارت بدید تا بادمجون ها نرم بشن. خورش رو به ظرف سرو منتقل کنید و با سس ارده و جعفری خرد شده تزیین کنید. خرده گردو ها رو بو بدید و روی خورش آماده به سرو بریزید. ترشی تزریقی به واسطه سس ارده، نقش مهمی رو در بالانس شدن طعم نهایی ایفا می کنه.      
عجب خورشی بود این! هنوز ساعاتی از در گذشتش نگذشته دلم براش تنگ شد! 

Comments

Nei Rang said…
:)

وگان گشت شیخی به فروردگان
اشارت همی کرد بر بندگان
که: "یاران من گوشت کمتر خورید
شفقت بود نیک بر جنبندگان
مروت نباشد که هر ظهر و شام
خورید گاو و گوسفند و پرندگان
اگر میخورید گاه گاهی خورید
که انسان نباشد چو درندگان
چرا نیشتان هر دمی خون چکان
بود به خورید گه غذای وگان. "
صدایی شنید شیخ چون خنده ای
مریدی بدید اشک در دیدگان
که میخواست پنهان کند خنده را
ولی باز نیش اش چو دیوانگان
بگفتش که: " برخیز و با ما بگو
غنیمت بود نطق گوساله گان
بگو پوزخندت ز بهر چه بود
بگو تا بدانیم ما خفته گان."
مرید اشک از گونه اش پاک کرد
بگفتا که ای شیخ ما گشنه گان
به یادم بیامد چون این گفتمان
که فرموده بود قطب فرزانگان
و نامش "دوشنبه بیگوشت" او نهاد
دوشنبه بمرد زنده گوشت خوارگان

-------------------------------

سپاسگزار شف دوزل گرامی !
نخورده مطمئنم ته ظرف این غذا رو با انگشت پاک خواهم کرد.
Nei Rang said…
10 Of The Most Powerful All-Natural Antibiotics Known To Man:

http://www.collective-evolution.com/2017/03/25/10-of-the-most-powerful-all-natural-antibiotics-known-to-man/
Doozel said…
جناب نیرنگ خوشبختانه ارادت خاصی به اکثر مواد ده گانه این لیست دارم . شعر هم زیبا و مرثیه ای خوش بر دوشنبه بدون گوشت بود
Dawn said…
این رو درست کردیم و بقیه‌اش هم امروز تو یخچال در انتظارمه. ترکیب خیلی خوبی بود و اون سس ارده هم تکمیلش می‌کرد واقعا. فقط با سرد شدن غذا آبش گرفته شد و خورش خیلی سفتی شد. دفعه‌ی بعد باید این نکته رو لحاظ کنم.
دیگه... دیروز هم لای لایه‌های گوجه و بادنجان ورقه‌ی لازانیا گذاشته، روش بشامل ریخیتم و به جای بادنجان پارمزان، لازانیا هوا کردیم که بهترین لازانیای گیاهی‌ای شد که تا کنون به شکممون معرفی شده.
این دو هفته‌ی اول فروردین کاش بیشتر کش می‌اومد آقای دوزل. به هر حال ما وقت رو غنیمت شمرده و همه‌ی دستورهای گیاهی‌تون رو هوا می‌کنیم.

صد بار که گفتم بازم می‌گم که دستورها یه طرف، خوندن نثرتون هم یه طرف. (: