بربری دیابلو؛ بربری بسیار تند به مدد پودر فلفل قرمز و سس فلفل

ای سوسول! حضرت بربر نه جولنگه توست!

عرض خود می بری و زحمت ما می داری!

بربری دیابلو آوردم خدمتون ! همین دم حجله باید عرض کنم که رنگ نارنجی در عکس بالا از پودر و سس فلفل هست و چون حرف گربه شد گویا این رنگ، بی شباهت به گارفیلد عزیزمون هم نیست!. لذا وقتی رنگ نون این باشه، طعم آتشین اون رو خودتون می تونید تصور کنید. و لذا اگر چناچه سوسول تشریف دارید ، همین دم حجله دنده عقب بگیرید و پس از یه دور دو فرمونه از منطقه متواری شید و برای پست وسط هفته دوباره تشریف بیارید در خدمت باشیم.

  پس از اضافه آوردن کمی قلیه ماهی  و در  روز بعد، احساس کردم که حق مطلب به نیکی ادا نمی شه و یک جای کار می لنگه. همون طور که خاطر دارید، بنده به زرت قاطر به صرف قلیه با نون عزم راسخی دارم و این شد که بارقه های تولید این بربری شیطانی در ذهن من جوانه زدن و ناگه به یاد این دستور نون دیابلو افتادم و اون رو به دستور خمیر بربری دیابلو تعمیم دادم و بر بهینه سازی اون کمر همت بستم. نتیجه عالی و در خور یه قلیه گیاهی کلاسیک شد!، اگر یادتون بیاد، پیش از این در پست بربرک هم دستور کلاسیک بربری رو انگولکی فرموده بودم و لذا اون رو هم بخونید بد نیست.

مواد لازم:

سه و یک چهارم پیمانه آردِ مخصوص نان پزی
یک و یک چهارم پیمانه آب

یک چهارم پیمانه سس سیراچا (یا سس فلفل تند)

دو و یک چهارم قاشق چای خوری مخمر نان
یک  قاشق چای خوری  بیکینگ پودر
دو قاشق چای خوری نمک

یک دوم قاشق چای خوری شکر

یک قاشق چای خوری پودر فلفل قرمز

آب رو با مخمر، نمک، پودر فلفل و سیراچا مخلوط کنید.  چنانچه  به سیراچا دسترسی ندارید از سس فلفل معمولی سود بجویید. سپس آرد و سایر مواد رو اضافه کنید.    

طبق اصول کلاسیک بارها توضیح داده شده، خمیر رو ورز بدید.  اون طوق آتشین دور خمیر که در حین ورزیدن درست شد رو دارید؟ خواستم بگم که با همچی خمیری طرف هستیم!

پس از نهادینه شدن دو ساعتی در محلی گرم، ور اومد!

به عادت مالوف پست نان بربری، رومالی درست کنید و روی خمیر پهن شده برس بزنید. کنجد و خشخاش یا تخم پیاز هم که جای خود رو دارن در فرهنگ بربری پزی!  

بربری دیابلو متولد شد!

حق مطلب هم به نیکی ادا شد!