ادویه حوائج يمني

چندی پیش گذر بنده به محله " بِی ریج" در اعماق بروکلین افتاده بود. منطقه به شدت عرب نشین و حاوی رستوران ها و مغازه های عربی پرشمارهست. در حالی که سودای ساندویچ شاورمایی درست و درمون ذهن من رو مشغول کرده بود، دوماد نیویورکی رای بر غذای یمنی داد. پیشنهاد دوماد نامبرده در راستای حمایت از مردم تحت محاصره یمن بود. در حالی که ذهن بنده در حال  برقراری همبستگی بین دو مفهوم: حمایت از مردم یمن و به نیش کشیدن رون بره در بی ریج بود، زبون بنده به تمجید از این پیشنهاد بشردوستانه دوماد فوق الذکر پرداخت، پک و پوز بنده بغض تلخی رو به نمایش گذاشت و چشم بنده دو سه قطره اشک ریزی هم روان داشت.

پس از ورود به رستوران، بوی ادویه خاصی که فضا رو مسخر کرده بود، مشام بنده رو هم نوازش داد؛ اون رایحه ملکوتی من رو به دالون های تنگ بازار قدیم دبی برد و خاطرت سفرهای بنده رو زنده کرد. پس از صرف یکی از بهترین خوراک ها بره زندگی خویش، اینترنت رو کاویده و دریافتم که ادویه غالب در آشپزی یمنی حوائج نام داره و اینجا یه دستور برای اون ارایه می دم. پس از این پست و اون پست کاری کولمبو به فراست دریافتم که چرا هندی ها اصرار بر تولید ترکیب ادویه خود در خونه رو دارن و به ندرت تن به ادویه بازاری می دن. این ادویه یمنی رو بالاخص با خوراک های گوشتی بیازمایید، پشیمون نمی شید.    

مواد لازم:

یک قاشق غذاخوری دونه زیره سیاه  

یک قاشق غذاخوری تخم گشنیز

یک قاشق غذاخوری دونه فلفل سیاه نکوبیده

یک قاشق چای خوری زردچوبه

یک دوم قاشق چای خوری پودر هل

یک دوم قاشق چای خوری فلفل بهار (یا شش عدد میخک)  

زیره، گشنیز و فلفل سیاه رو بو بدید و آسیاب کنید. سپس زردچوبه، هل و فلفل بهار رو هم اضافه کنید. اگر از میخک استفاده می کنید، اون رو هم به همراه سایرین بو بدید و آسیاب کنید. برای نمایش توانایی های ادویه، من کمی مرغ به روش خاله چهارم آماده کردم.      

  کمی از ادویه رو در روغن تفت دادم. مرغ رو با اون برس زدم و ماحصل رو به فر ۳۷۵ فارنهایتی یا همون ۱۹۰ سانتیگرادی خودمون فرستادم.