My cookbook: "Tehran to New York"
On the Norouz day of 2020 spring, I finally published my book. The manuscript is titled: "Tehran to New York: A culinary bridge between Persian and Western cultures" and aims at presenting a unique blend of classic and contemporary Persian recipes, as well as samples of Western-style cuisine, offered in a Persian context. It is important to build bridges between cultures, and not walls. This book aims at constructing a bridge between the Persian and Western cultures. The book may be ordered here: https://www.amazon.com/Tehran-New-York-culinary-cultures-ebook/dp/B0861H47GS/ref=sr_1_1?dchild=1&keywords=tehran+to+new+york&qid=1584810930&sr=8-1
Comments
املت که خنده و هرهر نداره
هر که خندید جوابش زهرماره
اگر بس کرد خب خیلی هم خوب
وگر نه کف دستی بر سرش کوب
باید این ضربه باشه خوب و کاری
که با پوز بره تو کاسه و دوری
اگر هرهر او گردید های های
و تربیت گرفت در کله اش جای
خوبه اما تو فرصت مده از دست
عقده هات رو بکن حک توی بدبخت
بگو که کل روز جون میکنی تو
مثل ورود خروجی پارکینگ میمونی تو
برای شندرغاز خم میشی و راست
که شب بیاری خونه گوجه و ماست
بگو ماتحت مرغ پاره گشته
تا تو املت خوری نخوابی گشنه
بگو گوجه ز تو ارزد بسی بیش
ترا قیمت إنا لله ست و نه بیش
بشو آب پیاز و رو به چشماش
تا خوب خیس بخوره گونه با اشکاش
اگه خواست پاک کنه اشکش با آستین
بخوان در گوش اون خره تو یاسین
بگو از قیمت پودر و صابون
بکن روح و روان او تو داغون
اگر دیدی با ناخن میفشاره رویه میز
لگدی کوب به ساقش زیر میز نیز
اگر فریادی از حلقش برون جست
بدان آموزه ات در او نقش بست
تا دیگه حتی با اسم املت نیز
بگیره گریه جای خنده اش نیز
من با مهناز عزیز کاملا موافقم هم در مورد سوپ لوبیا چشم بلبلی هم سوپ عدس ، عالی بودن
و اما این املت باز هم موافقم با مهناز عزیز که هر کسی نمیتونه اون طعم واقعی املت رو دربیاره...حتما حتما اینو امتحان میکنم...
یه سوال اونم اینکه میشه گاهی به جای خورد کردن رنده درشت بکنیم ...من شنیدم تو طعم غذا تاثیر داره ...مخصوصا راجب پیاز
خوشحالم که سوپ مورد قبول واقع شد و البته یکی از نوستالژیک عملیات ممکنه پاک کردن ته ظرف املت با نون هست. البته اگر ظرف نچسپ نباشه و ته دیگی هم حاصل بشه که چه بهتر
شعر شما داره مراحل کمال رو طی می کنه و هر روز بهتر از دیروز می شه . این یکی خیلی من رو خندوند
پیاز رنده شده آب می اندازه و برای بعضی از کاربردها اصلا مناسب نیست . مثلا برای سرخ کردن! چون پیاز به جای سرخ شدن در آب خودش آب پز می شه . برای سایر مورد مثل میت بال یا کوبیده بسیار هم عالی هست چون آب پیاز به خورد غذا می ره
:-)
ز رنگ چون نی ام باشد دلم شاد
مده زنگار به رنگ ام مگو استاد
دو اخطاره شدی شف دوزل ما
به سوم میشوی تحریم سه ماه
نکن تهدید تحریم؛ غلاف کن بی درنگ
بدادم "بنجامین" اخطار در فوتبال
بکردم ۵+۱ تحریم در این چند سال
حوالم بر بنجامین شیر سماور
رهایی ز تحریم بجویم از یزدان داور
برای من که املت یه غذای شاهانه ست.
البته قارچ رو هم میشه وارد املت کرد
ممنون از این پست تخصصی خوب
ممنون از نظر لطف تون .
نظرتون در مورد گوجه فرنگی بنده رو یاد آقای سالخورده ای انداخت که تعریف میکرد:
وقتی گوجه فرنگی هنوز برای مردم چیز جدیدی بود اکثر مردم از خوردن اون اجتناب میکردن و میگفتن چون فرنگی هست نجسه. به همین دلیل به مزارع گوجه فرنگی میرفتیم بوته ها رو میکندیم و گوجه ها رو له میکردیم. بعد در جوی آب دستهامون رو تا آرنج فرو می بردیم و در می آوردیم و چند بار این کار رو تکرار میکردیم تا دستهامون از نجاست پاک و طاهر بشه.
یادم رفت بگم که اهالی جنوب کشور به گوجه فرنگی میگن "تماته", که ریشه در اسم انگلیسی اش داره.
حتی با دستور پایه سس پیتزا جناب دوزل + سوسیس معرکه میشه
مناسب ترین روغن به نظرم روغن کرمانشاهیه .همین روغن رو در اطراف مشهد گله دارا میفروشند و به "روغن زرد" _که حرف ن رو باید بدون کسره تلفظ کنید _ معروفه .این روغن به قدری خوشمزس که مشهدیا هم به عنوان یه عصرونه ی خوشمزه به تنهایی رو گاز گرم می کنن و میل می کنن و هم صبحانه با پنیر نوش جان می کنن و این مثل اونجا معروفه که اگر خاکستر رو هم با روغن زرد تفت بدی خوشمزه میشه .املت روغن زردی مثال زدنیه .به علاوه این که بنده بعد از سال ها پژوهش و درگیری با این موضوع که املت ربی بهتره یا گوجه ای نهایتا به این نتیجه رسیدم که هیچ کدام از این ها جای دیگری رو نمی گیره و املت خوب هم رب داره هم گوجه .
خوبه که هر دو به یه نتیجه رسیدیم در باب رب