خورش مرغ و آلو- اِ - لَ - مامیتا

در ادامه تم مامیتایی، اینجا خورش مرغ و آلو داریم. این غذای مورد علاقه مرحوم  پدر بزرگ من بود و البته جز به مناسبت ورود پدربزرگ و اون هم سالی یک بار و اون هم در مقایس کوچک طبخ نمی شد. چرا؟ چون پدر بنده به شدت از غذای شیرین یا اصولا هر گونه شیرینی در غذا متنفر هست و اجازه خودنمایی به این موارد رو بر سفره نمی داد و در صورت رویت هر گونه شیرینی بر سفره به نشانه اعتراض ترک زمین می کرد. حضرت ابوی حتی وجود هویج در آبگوشت رو هم برنمی تافت و اون رو شیرین کننده آبگوشت خطاب می کرد و این به رقم اصرار مامیتا بر خوشرنگ سازی آبگوشت توسط هویج و نامحسوس بودن طعم عنصر فوق الذکر بود.

در راستای صادرات غیرنفتی، مامیتا علاوه بر لوازم ترشی چندین فروند آلو بخاری خونگی هم برای من  به ارمغان آورد. بدین سان این خورش رو پختم و نگاریدم و خوردم و بسی لذت بردم و الان هم برای شما نگاره ها رو پستیدم. شما هم حتما درست کنید. شیرینی در غذا بد نیست و باید ذائقه خود رو برای لذت بردن از اون بپرورید(متحول شدن خیل عظیمی از حضار با لرزه های شدید و محو شدگی در افق).                           

مواد لازم:

یک عدد مرغ (یا چهار عدد رون کامل)

نمک و فلفل سفید به میزان لازم

یک عدد پیاز سفید متوسط، ریز خرد شده

یک عدد سیب زمینی متوسط، خیلی ریز خرد شده

یک دوم قاشق چای خوری زردچوبه

یک هشتم قاشق چای خوری پودر هل

بیست عدد آلو بخارا

دو پیمانه آب

نوک قاشق زعفران 

اینجا ما به دنبال یه خورش روشن هستیم. لذا به رون ها ( یا مرغ کامل چهار تکه شده) نمک و فلفل سفید بزنید و اون رو در تابه داغ طلایی روشن  کنید.     

تکه های مرغ رو کنار بگذارید و پیاز و سیب زمینی رو اضافه کنید و تفتی بدید تا سبک بشن. همون طور که عرض شد، سیب زمینی امضای مامیتا است و ترک اون جایز نیست.      

زردچوبه و هل رو هم اضافه کنید و تفتی با پیاز بدید. سپس مرغ ها، آلو و آب رو هم اضافه کنید. بعضی ها آلوها رو از قبل خیس، هسته گیری و شیره می کنن و به خورش اضافه می کنن. خورش اونجوری تیره می شه و  در استانداردهای مامیتایی نخواهد گنجید.            

حرارت رو کم (کمترین! هر چه حرارت کمتر و زمان پخت بیشتر، بهتر!)  کنید و یکی دو ساعت با در بسته بپزید تا مرغ کاملا بپزه، سیب زمینی محو و آلو کاملا آب کشیده و درشت بشه.  در آخر زعفرون رو اضافه کنید.