خدمت شما عارضم که در منوی رستوران های چینی آمریکا، غذایی
به نام مرغ ژنرال سو general Tso
chicken همواره موجود هست. این غذا بر
خلاف تصور، یه غذای چینی اصیل نیست و توسط آشپزهای آمریکایی و در آمریکا ابداع
شده. نمونه دیگه این پارادوکس چیکن تیکا
ماسالا هست که توسط آشپزهای انگلیسی و بر اساس مکتب آشپزی هندی ابداع شد. چو
نیک بنگری، فقدان مرغ ژنرال دوزل در لیتریچر احساس می شد و لذا من این مرغ رو با
استفاده از انار و ادویه جات آریایی هوا کردم و خلا مربوطه رو پر کردم. این هم یه
دستور اناری دیگه در آستانه یلدا.
مواد لازم:
هفتصد و پنجاه گرم سینه مرغ، به قطعات لقمه ای خرد
شده
دو عدد تخم مرغ
دو قاشق
غذا خوری آب
پیازچه و کنجد سفید برای تزیین
برای روکش آرد مرغ:
یک دوم
پیمانه آرد
یک دوم
پیمانه نشاسته ذرت
یک قاشق
غذا خوری زردچوبه
یک قاشق
غذا خوری پودر پیاز
یک قاشق
چای خوری پودر سیر
یک قاشق چای خوری پاپریکا
یک دوم قاشق چای خوری فلفل سیاه
یک قاشق چای نمک
سس انار و لیمو:
سه حبه سیر، خرد شده
یک قاشق غذاخوری زنجبیل تازه رنده شده
دو عدد فلفل کشمیری یا فلفل قرمز خشک معمولی
یک پیمانه آب انار
یک قاشق چای خوری
نشاسته ذرت
آب یک عدد لیموی زرد تازه
نوک قاشق زعفران
 |
خوبی این غذا سرعت عمل هوا شدن اون هست. ابتدا سیر (اینجا
من سیر تنوری استفاده کردم) و پیاز رو با فلفل ها تفتی بدید. سپس ادویه ها و آب
انار رو اضافه کنید. در انتها نشاسته ذرت رو با استاک و آب لیمو مخلوط و به سس اضافه کنید.
|
 |
برای مرغ، سینه رو به قطعات لقمه ای برش بزنید. تخم
مرغ رو با آب مخلوط کنید و در کیسه ای مواد روکش خشک رو مخلوط کنید. مرغ ها رو
ابتدا به مایه تخم مرغ آلوده کنید و سپس در کیسه بندازید تا روکشی از آرد روی اون
ها تشکیل بشه.
|
 |
کف ظرف رو یک سانت روغن بریزید و روی حرارت متوسط مایل
به زیاد قرار بدید. مرغ رو یک دقیقه سرخ کنید و به سس بفرستید. بهترین قسمت این
غذا فلفل کشمیری هست که بنده اون رو تکه تکه کردم و با هر قاشق یه تیکه روانه خندق
بلا کردم.
|
 |
چو نیک بنگری، یه دستور مشابه برای فسنجون با تکنیک
متفاوت طبخ هم در آرشیو بلاگ فخیمه بنده موجود هست. متاسفانه شما به اون وقعی
در خور ننهادید و بنده هم البته وقعی به اون وقع ننهاده شما ننهادم و این مرغ رو
پست کردم! یلدا مبارک!
|
Comments
اگه می دونستید بنده از این سس هایی که آموزش میدید چه استفاده های محیرالعقولی میکنم احتمالا تکفیرم میکردین (:
از این طرح و رنگ بشقاب شف دوزل, البته از جنس ملامین در ایران قابل تهیه هست.
قابل نداره. آدرس بدید تا تقدیم کنم (تعارف اصفهانی) ۱
اگر استفاده محیر العقولی می کنید ما رو هم در جریان قرار بدید. در ضمن من غرض شخصی با ملامین دارم چون در کودکی مامیتا اجازه استفاده از ظروف چینی رو در زندگی روزمره نمی داد و قوت قالب ما در ملامین سرو می شد
:)
مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز
ورنه بر سفره ما نیست بجز نان و پیاز
اگر هم شوق چشیدن به تو غالب گشته
بگشا بال و پر و کن به سرایم پرواز
پ ن:
مامانا همشون مثل مامانن
چینی هاشونو تو کمد میزارن
روزای مهمونی ظروف چینیه
رنگشون کبالت طرح طلاییه
دبلیو جرمنی پشتش نوشته
روزنتال یا یه اسم دیگه هم نوشته
لیوانا ساخت چک و اسلواکه
تراش خورده دست اوستا کاره
قاشق چنگالا هست ساخت فرانسه
اونا رو کریستوفل با نقره ساخته.
روزای دیگه بشقابا ملامینه
لیوانا استیله کاسه سفالینه
هر دونه قاشقی و یا چنگالی
از ست ی متفاوت مانده باقی
سبزی توی ظرف پلاستیکیه
سالاد توی کاسه شیشه ایه.
پس گویا این یکی از معضلات بشری هست و نه مربوط به من! البته من ده پونزده سال بعد شورش کردم و ملامین ها رو دور ریختم البته شورش بی ثمر و دیر همگامی هم بود