قلیه مرغ و قارچ

مثل کت و شلواری که خیاط متناسب با هیکل های بعضا بدقواره می دوزه، این قلیه بر اساس ترکیبی از خورشی های محبوب بنده طراحی و به منصه ظهور رسونده شده. علایقی از قبیل خورش قارچ حاوی مقادیر متنابهی از گرد لیموی امانی ، قلیه ماهی و خورش مرغ خشک پرویی.

 سر منشاء غذا، کاری گیاهی اسفناج و قارچ هندی بود که بنده در کتابی دیده و هرازگاهی برای خود درست می کردم. در جریان یک کودتای خزنده، من ابتدا کمی گشنیز و گرد لیموی امانی زدم تنگ کار. در مرحله بعد از ادویه جات هندی کاسته و اصولا اسفناج رو هم حذف نمودم. در نهایت حاصل کار چیزی شبیه قلیه قارچ شده بود. یک بار دیگه، پسمانده مرغ جوجه کبابی ته یخچال رو زدم تنگ کار و این قلیه مرغ از اون پس پا به عرصه هستی نهاد.  اگر به دلیل ماهی ستیزی با قلیه مشکل دارید، خر مراد به نظر در حال رکاب دهی است و حیفِ که سوار اون نشید.              

مواد لازم:

یک کیلو گوشت مرغ با استخوان  

هفتاد و پنج گرم گشنیز (پاک شده)  

یک عدد پیاز زرد متوسط

سه حبه سیر

یک قاشق غذاخوری شنبلیله خشک

یک دوم قاشق چای خوری زردچوبه

یک قاشق غذاخوری پودر فلفل کشمیری (یا ترکیبی مساوی از پاپریکا و فلفل تند) 

یک قاشق غذاخوری پودر لیمو امانی

چهارصد و پنجاه گرم قارچ

گشنیز، پیاز، سیر و شنبلیله خشک رو کاملا ساطوری کنید تا مایه یکدستی حاصل بشه. 

مرغ رو تفت بدید و سپس پودر کشمیری و و زردچوبه رو هم اضافه کنید تا ادویه ها تفتی بخورن و جون تازه ای بگیرن. سپس مایه سبزی رو اضافه کنید. خوب تفت بدید تا آب سبزی آزاد و سپس تبخیر بشه؛ سبزی رو در روغن تفت بدید. گرد لیمو رو به همراه مقدار کمی آب (تا جایی که فقط سطح مرغ ها رو بپوشونه) اضافه کنید. در ظرف رو باز بگذارید و روی حرارت ملایم قرار بدید تا مرغ بپزه و آب خورش تبخیر بشه. وقتی به روغن افتاد قارچ رو اضافه کنید و حرارت رو زیاد کنید و قارچ رو برای یک دقیقه تفت بدید. در صورت تمایل می تونید کمی آب اضافه کنید، صبر کنید به جوش بیاد و سپس خورش آب دار تر حاصل رو سرو کنید.        

این هم سپس خورش آب دار تر حاصل! مدل بی آب هم خوب هست.