میت بال پیازچه با سس تِریاکی

چنانچه در پست پیش لو رفت، این هفته میت بال پیازچه با سس تریاکی (به کسر ت)خواهیم داشت.  سس تریاکی ترکیب ساده ای از سس سویا (منبع شوری) و نوعی شر-آب ژاپنی به نام میرین (منبع شیرینی) و عناصر طعم دهنده ای مثل پیازچه، سیر و زنجبیل هست. این سس در عین سادگی در پروفایل طعم (شور-شیرین)، پیچیدگی عمیقی داره و مثالی بی بدلیل از درخشش طعم اومامی در آشپزی ژاپنی هست. همراهی این سس به خصوص با انواع غذاهای گوشتی اعم از انواع کباب و استیک آلات،مرغ های گریل و تابه پز شده و ماهی گریل یا سرخ شده بسیار لذت بخش هست و از شام های سریع، سالم و بسیار محبوب این ور آب. در این پست یه ورژن بدون میرین این سس رو با میت بال پیازچه کلاسیک آسیایی سرو و پست می کنم. باشد که دری جدید به یک وادی بی انتها  به روی شما گشوده بشه!.      

                       

مواد لازم:

برای میت بال پیازچه:

چهار شاخ پیازچه، ساطوری شده 

یک دسته متوسط گشنیز، ساطوری شده 

نیم کیلو گوشت بوقلمون چرخ کرده

یک قاشق غذاخوری نشاسته ذرت

دو قاشق غذاخوری سس سویا

دو قاشق غذاخوری مایونز

برای سس تریاکی:

دو قاشق غذاخوری سس سویا

دو قاشق غذاخوری کچاپ یا سس Hoisin   
یک قاشق چای خوری زنجبیل، رنده شده

یک قاشق چای خوری سیر، رنده شده

مایه میت بال رو با ترکیب تمام مواد و ورز مختصر اون تا اختلاط کامل مواد درست کنید. برای جبران فقدان میرین، من از سس هُیسِن سود جستم. به گاه اضطرار هر یک از: کچاپ، شکر قهوه ای و یا حتی رب انار شیرین هم جوابگو خواهند بود. مهم بالانس سازی شوریدگی سس سویا با عنصری شیرین هست و لاغیر.        

میت بال ها رو در تابه آغشته به روغن قرار بدید و تمام وجوه رو طلایی کنید. سس تریاکی رو اضافه کنید و مطمئن بشید تمام وجوه این کرات ملکوتی به اون سس ماورایی آلوده شده.     

کاش می شد پک و پوز شما عزیزان با اون شمیم ملکوتی اومامی غایب در عکس نوازش داده می شد. شاید در سال های دور آینده، به مدد پیشرفت تکنولوژی، بشه بوی غذا رو هم زد تنگ پست ها. در اون زمان که بنده و نیرنگ برای سالیان دوری در خاک خفته و با هفت هزار سال گان سر به سر خواهیم بود.