My cookbook: "Tehran to New York"
On the Norouz day of 2020 spring, I finally published my book. The manuscript is titled: "Tehran to New York: A culinary bridge between Persian and Western cultures" and aims at presenting a unique blend of classic and contemporary Persian recipes, as well as samples of Western-style cuisine, offered in a Persian context. It is important to build bridges between cultures, and not walls. This book aims at constructing a bridge between the Persian and Western cultures. The book may be ordered here: https://www.amazon.com/Tehran-New-York-culinary-cultures-ebook/dp/B0861H47GS/ref=sr_1_1?dchild=1&keywords=tehran+to+new+york&qid=1584810930&sr=8-1
Comments
دونه های برنجت ای شف ما
شده بهتر تر از اون قدیما
تا وقتی "سن خوزه"بودی ساکن
چلوهات چون کته بود به چش ما
به "نیو جرزی" قدشون بلند شد
دارن دل میبرن چون دلبر ما
از این رعناترم البته بهتر
بشن چون چلو های پخت ماما
خدنگی از نق اندر ترکشم بود
ببخشا که شدی چون هدف ما
شما کلاسی در مورد اشپزی سپری کردید؟!
کته چیز دیگه ایه و من از عنفوان جوانی هدف خدنگ های مردم برای سرو کته در مراسم بودن. از نظر من برنج مجلسی، برنج خوشمزه تر هست و نه برنج دراز تر .
البته که حق با شماست.
ولی وقتی چشیدن طعم برنج فقط با چشم و از روی تصویر ممکن باشه, با دونه های قد کشیده تر خوشمزه تر و اشتها برانگیز تر جلوه میکنه.