پیستری شور مزه پنیری

انگیزه انتشار این پست در این دوشنبه بدون گوشت، نون های باریک و دراز و شور مزه پنیری هست که بنده در bakery  محبوبم در نیویورک  خفه می کنم (عکس زیرین) اون هم با فرکانسی بالا!.

چندین مساله: اولا که معادل فارسی  Pastry یاBakery  رو نمی دونم و لذا روند  رو به صورت کجدار و مریز پیش رو ادامه می دم. دوما Bakery مغازه ای هست که علاوه بر پخت نون، شیرینی جات و غذاهای ساده در فر طبخ شده هم ارایه می کنم و شاید معادل اون در ایران موجود نباشه. سوما Pastry آلات معمولا شیرین هستن ولی این یکی نمکی هست؛ اصولا علمای تغذیه توصیه به میان وعده های غیر شیرین از قبیل میوه، آجیل و یا حتی نان یا پنیر می کنن چون شکر تصفیه شده بزرگترین تهدید برای سلامتی هست و مردم معمولا از ضرر اون غافل هستن. در نهایت، این پست یه دستور نیست و به ذکر جزئیات مواد نمی پردازه چون روند کار ساده هست و محصول نهایی با خمیرهای پیستری آماده قابل حصول هست. اصولا به طور خلاصه می شه این پست رو شیرینی زبون خانگی منتها بدون شکر و با پنیر نامید!.                       

یک فروند از این ها با قهوه بهترین عصرانه تاریخ بشری رو تشکیل می ده!. 

از این Pastry و سایر نون های ظریف دیگه، ساندویچ های ظریف و مینیاتوری در این فروشگاه عرضه می شه. چو نیک بنگری،این ایده خوبی برای مهمونی های غیر رسمی شما می تونه باشه.     

 سعی اول من به مدد خمیر کروسان، بقیه این پارمزان و پودر پنیر چدار بود.  شما از هر پنیر تند مزه مورد علاقه و در دسترس می تونید استفاده کنید.             

خمیر رو باز کنید و روی اون پنیر منصفانه ای بپاشید. سپس اون رو لول کنید و چماق-واره هایی از اون درست کنید. روی کار کره آب شده و پنیر بپاشید و به فر هدایت کنید.

فر رو روشن و روی دمای چهارصد فارنهایت یا همون صد و هفتاد و پنج سانتیگراد خودمون تنظیم کنید. چماق ها رو با سینی در فر بگذارید و پس از ده دقیقه و وقتی کمی خود رو گرفتن، نامبردگان رو از سینی خارج و روی شبکه فر جاسازی کنید. ده دقیقه دیگه بپزید تا طلایی بشن. همون طور که در عکس بالای پست نمایان هست، از این نون ها می شه ساندویچ های ظریف درست کرد.                 

در سعی دوم از خمیر هزارلا یا همون پاف پیستری خودمون استفاده کردم. برای این خمیر یه رومال تخم مرغ با برس هم توصیه می شه.        

این هم یه ساندیچ دیگه با مایه سالاد تخم مرغ.  

در Flea market (فارسی این یکی رو هم نمی دونم! چیزی شبیه به اون جمعه بازار در اون پارکینگ پروانه در خیابون جمهوری هست) بروکلین، با این فروشنده روبرو شدم. گویا تمام خاطرات کودکی بنده رو بار ماشین زمان بود و اینجا خالی کرده بود. از تیله ها بگیر تا اون سربازهای پلاستیکی تا دارت که البته زمان ما پلاستیکی بود و در راستای تهیه ترقه از اون استفاده می شد!.           

شهر دارای سوراخ سمبه های فراوون جای خوبی برای زندگی هست!. این گرافیتی بر دیواری در  بروکلین واقع شده بود.