واژه پریماورا در زبون ایتالیایی می شه بهار. لذا
هر دستور با پسوند پریماورا (مثل پاستای
پریماورا) به خانواده ای از دستورهای گیاهی اطلاق می شه که در اون ها از
سبزیجات متعدد از قبیل فلفل های رنگی، مارچوبه، آرتیشو، گوجه و کدو و ... استفاده شده. لذا در کشاکش این زمستون تار و
تیره و سخت کوبنده و در یک دوشنبه بدون گوشت،
بنده دو تا دستور پیتزای پریماورا رو به شما عرضه می کنم تا یادی از بهار دلکش هم کرده باشم. منبع الهام هم پیتزای
بود که در نیویورک، این پایتخت پیتزای بشریت، خورم و عکس اون رو در زیر ملاحظه می
کنید.
استراتژی بنده در قبل غذاهای سبزیجاتی روشن بوده
و هست: اول استفاده از مزه دار کننده های
قوی مثل سیر و انواع چیلی و فلفل و دوم استفاده از مواد شور مزه کنسروی مثل کنسرو
های قارچ، زیتون، آرتیشو و هالوپینیو.
اینجا و بر این دو اساس، دو تا پیتزای پریماورا با عناوین: پیتزای قارچ کدو و پیتزای براکلی و
زیتون داریم. چو نیک بنگری، ترکیب های نامحدودی از انواع پیتزا و پاستای پریماورا بر اساس ذوق و ذائقه
شما قابل شکل پذیری و هوا شدن هستن. در ضمن هواسازی پاستای پریماورا آسون هست و
شامل سبزیجات تفت داده، رشته پاستا و پارمزان فراوون هست و لذا نیازی به آموزش اون
احساس نمی شه.
مواد لازم:
(برای چهار عدد
پیتزای کدو و قارچ)
یک دستور خمیر پیتزا از اینجا
پستوی فلفل و گوجه خشک (دستور در ادامه)
یک عدد کدوی سبز بلند, نازک حلقه شده
پونصد گرم قارچ کنسروی و یا قارچ تازه ورقه ای
شده
پنجاه گرم پنیر موتزرلا برای روی کار
پارمزان برای روی کار به میزان لازم
(برای چهار عدد
پیتزای براکلی و زیتون )
یک دستور خمیر پیتزا از اینجا
پستوی فلفل و گوجه خشک (دستور در ادامه)
دویست گرم براکلی تازه یا یخ زده. ریز خرد شده
دویست صد گرم زیتون سیاه
پنجاه گرم پنیر موتزرلا برای روی کار
پارمزان برای روی کار به میزان لازم
پستوی فلفل و
گوجه خشک:
دویست گرم پنیر موتزرلا
یک قاشق چای خوری گرانول سیر
 |
خمیر رو پهن کنید و پستو رو روی اون بمالید. سپس
کدوی خیلی نازک برش خرده و قارچ رو روی کار یکنواخت پخش کنید. به کدو حتما نمک
بزنید تا بی مزه نمونه. سپس پنیر موتزرلا رو روی اون بریزید و به فر داغ بفرستید. درجه فر مناسب برای پیتزا هم همون جور که بارها
ذکر شد: هر-چی-بیشتر-بهتر می باشد.
|
 |
در اومد از حموم چشمه نورم ....
|
 |
هواسازی پیتزای دوم هم دقیقا به همون سهولت اولی هست. براکلی یخ زده برای این دستور مناسب تر هست چون رنگ سبز و زیباتری داره.
|
Comments
در مورد پستوی فلفل و گوجه، همه مواد رو با هم مخلوط کنیم فقط؟
و یک سوال هم در مورد فلت برد ها که توی منوی پیش غذای رستورانها هست. مثل فلت برد باتر چیکن مثلن. تا جایی که من متوجه شدم فرقش با پیتزا در نبود پنیره. ولی از طرفی هم مواد کاملن چسبیدن به نون زیر کار. حکمت اینا چیه؟
باز هم ممنون بابت این ایده‌ی خیلی خوب و منعطف.
در اینترنت به دستوری به زبان انگلیسی برای قرمه برخوردم که اصرار عجیبی بر افزودن گوجه به قرمه سبزی داشت. خواستم یه اصالت سنجی کرده باشم.
نوع نون بسته به سلیقه خودتون داره و به شمشیری، دستور خمیر پیتزا را بسیار است!
در مورد پستو هم همه مواد رو مخلوط و کمی در غذاساز بچرخونید تا یه دست بشن
خمیر فلت برد معمولا مخمر نداره و مواد رویی هم سبک تر هستن . حکمت چسپیدگی رو هم نمی دونم من هم شاید همون کمی پنیر یا سس غلیظ ؟
مادر من همیشه به قورمه سبزی فرضا برای ۶ نفر یک عدد گوجه متوسط اضافه میکرد. البته استفاده از رب گوجه بجای اون عملی ست بسیار غیرقابل بخشش!!!!
تعصب , خشک سری باشد جنایت
با چشم بسته از رسمی حمایت
نگشته آیه نازل همه باید
کنند اسلوب بنده را رعایت
تعصب بر طریقی نعل بالنعل
ز دلمرده شدن دارد حکایت
چو افساری بود بر گردن ما
کند دل را به سلاخی هدایت
نیفزا رب اگر طنین سبزی
دهد جلوه به میز و به غذایت
بیفزا رب اگر رنگی چو زیتون
نشیند بر دلت دهد صفایت
فراتر رو ز باید و نباید
مشو سنگی بگور قورمه هایت
چو نیک بنگری، حق با شماست و صلاح قرمه خویش خسروان دانند