چیکن تیکای پاکستانی

چیکن تیکای پاکستانی دارم براتون. منبع الهام این جوج، مواجه شدن بنده با فستیوال پاکستانی های مقیم نیویورک و حومه بود. فستیوال های مرتبط به ملل مختلف در اینجا اصلا رخداد غیر معمولی نیست و معمولا  در کنار رخداد اصلی، غذای های بومی اون مملکت  هم سرو می شه. در حین پرسه زنی در این فستیوال، شمیمی ملکوتی مثل جفت قاطر به پوز بنده اصابت کرد. پس از تعقیب به منبع  شمیم که یه سینی گریل  ساندویچ فروشی حامل مقادیر متنباهی مرغ زرد و نون های لواش مانند بود رسیدم. پس از خرید و تناول یک لول ساندویچ مرغ تیکا، وجدان بنده حکم به پست این دستور داد. این پست مولود اون تجربه ماورایی و کاوشی ده دقیقه ای در اینترنت در خصوص چیکن تیکای پاکستانی می باشد و لزوما بیانگر یک تیکای اصیل نیست.                     

مواد لازم:

مرغ مارینیت شده (دستور در ادامه)

دو عدد پیاز متوسط ،خلالی نازک خرد شده

یک سانت ریشه زنجبیل، رنده شده

گشنیز تازه برای سرو      

مارینیت:

چهار عدد سینه مرغ بدون پوست و استخوان (حدود و یک و نیم کیلو)، درشت تکه شده

یک قاشق چای خوری  زردچوبه

یک قاشق چای خوری  گرم ماسالا

یک دوم قاشق چای خوری پودر تخم گشنیز

یک قاشق غذاخوری پودر چیلی (یا پاپریکا)

 یک قاشق غذاخوری سیر رنده شده

یک سوم پیمانه روغن مایع

یک عدد لیموی سبز بزرگ

نمک و فلفل به میزان لازم    

مثل پست شیش طاووق، ادویه ها و سیر رو برای دو سه دقیقه در روغن تفت بدید. مایه ادویه (پس از سرد شدن)  و آب لیمو رو به مرغ اضافه کنید و ماحصل رو برای یک شب مارینیت کنید. بنده ماست رو از دستورهای اصیل حذف کردم چون گوشت سینه ترد هست و احتیاج به نرم شدن اضافی نداره. دلیل این کار هم طلایی شدن بهتر مرغ در اثر سرخ شدن هست. روز بعد پیاز رو خیلی نازک خلالی و زنجبیل رو رنده و به مایه مرغ اضافه کنید.         

تابه رو کاملا داغ و مایه رو در یک لایه بر سطح اون پخش کنید. تمام وجوه مرغ رو کاملا طلایی کنید. من ماحصل رو با ترتییای ذرت سرو کردم. چاپاتی، پیتا  یا هر نون مسطح دیگه ای هم چاره ساز هستن.          

با سالادی از کاهو، کلم و گشنیز سرو شد و به دیار باقی شتافت.