چیلی کن کارنه

ترجمه تحت اللفظی چیلی کن کارنه می شه: فلفل با گوشت (و نه گوشت با فلفل)!. با توجه به این مهم، خواننده محترم باید بر اهمیت کاربرد اعضای متفاوت خانواده فلفل در شکل های متفاوت (تازه و خشک) آگاهی پیدا کنه. این طور نیست که یه قاشق فلفل قرمز بزنیم تنگ واویشکا و خوراک چیلی تحویل بگیریم!. نه جانم! حساب کتاب داره کار!.

 چیلی کن کارنه غذای رسمی ایالت تکزاس هست و به مانند تمام غذاهای one-pot  (غذاهایی مثل آش و خورش خودمون که در یک دیگ، طی فرایند پخت طولانی و به مدد مواد اولیه متنوع و پرشمار درست می شن)، تنوع در اون بی شمار هست و ورژن های شخصی زیادی از اون هم قابل مشاهده. لذا این ور، همواره شاهد برپایی مسابقات چیلی پزی در تمام سطوح ممکن هستیم.  بزرگ ترین منبع تنوع، کاربرد ترکیبی از انواع متفاوت و پرشمار فلفل های خشک در دسترس هست.

در خاتمه باید عرض کنم که چیلی اصیل با گوشت قیمه شده درست می شه و لوبیا هم نداره (منبع: دکتر شلدون کوپر). اینجا برای سادگی، من یه مدل ساده تر با گوشت چرخ کرده و تنها یه نوع چیلی خشک ارایه می دم. غذای خوبی هست و می تونه سر انواع فرم (با برنج، چیپس، پاستا، هات داگ...)  سرو بشه.                   

مواد لازم:

سه عدد چیلی مکزیکی خشک ( یا شش عدد فلفل کشمیری و یا یک دوم پیمانه پودر چیلی ملایم)

یک و یک دوم قاشق غذاخوری دونه زیره

یک قاشق غذاخوری برگ آویشن خشک

یک دوم قاشق غذاخوری مرزنجوش خشک

نیم کیلو گوجه فرنگی

دو قاشق غذاخوری رب گوجه

یک پیمانه استاک گوشت تا آب معمولی

یک عدد پیاز بزرگ

یک عدد فلفل سبز دلمه ای (یا پوبلانو) 

یک عدد هالوپینییو (یا سه عدد فلفل تند معمولی)

یک قاشق غذاخوری سیر، رنده شده

یک کیلو گوشت گوساله کم چرب چرخ کرده  

یک قاشق غذاخوری ماسا (یا نشاسته ذرت)     

فلفل ها و زیره رو بو بدید تا بوی ملکوتی اون ها فضا رو به تسخیر خود در بیاره. پس از تسخیر فضا اون ها رو با گوجه، رب گوجه، آویشن، مرزنجوش و استاک گوشت در مخلوط کن پوره کنید و کنار بگذارید. در تابه یا ظرف مورد نظر، پیاز، فلفل سبز و فلفل تند و سیر رو تفت بدید تا طلایی روشن بشن.         

 

گوشت رو به سبزیجات اضافه کنید و تفت خیلی مختصری بدید تا گوشت از وضعیت صورتی خارج بشه. نیازی به طلایی کردن گوشت نیست چون خوراک چیلی باید نرم و فاقد تکه های درشت گوشت باشه. مایه مخلوط کن رو به گوشت اضافه کنید و حرارت رو کم کنید و در ظرف رو ببندید و به مدت نیم ساعت بپزید. در نهایت ماسا (آرد زرد ذرت) رو به خورش اضافه کنید تا غلیظ بشه. هیچی مثل چیلی آب زیپو تو ذوق نمی زنه. اگر ماسا ندارید، نشاسته ذرت رو در آب سرد حل کنید و به خورش اضافه کنید.                 

سرو با پاستا.               

 سرو با چیپس ذرت و گواکامول. 

با پنیر و برنج. 

محبوب ترین های من: با هات داگ (چیلی داگ) و از اون مهم تر، با سیب زمینی سرخ کرده و پنیر!. عکس به همت دوست عزیز، جناب "جانی راکت" مقدر شد.