Skip to main content

Featured Post

My cookbook: "Tehran to New York"

On the Norouz day of 2020 spring, I finally published my book. The manuscript is titled: "Tehran to New York: A culinary bridge between Persian and Western cultures" and aims at presenting a unique blend of classic and contemporary Persian recipes, as well as samples of Western-style cuisine, offered in a Persian context. It is important to build bridges between cultures, and not walls. This book aims at constructing a bridge between the Persian and Western cultures. The book may be ordered here: https://www.amazon.com/Tehran-New-York-culinary-cultures-ebook/dp/B0861H47GS/ref=sr_1_1?dchild=1&keywords=tehran+to+new+york&qid=1584810930&sr=8-1  

chili rellenos-چیلی رِیِنوس


نکته آموزشی:  دو تا حرف "ال" پشت سر هم در لاتین، "ی" تلفظ می شه. مثل تورتیا که تورتیلا نوشته می شه و یا ماهی تیلاپیا که تیلاپیلا نوشته می شه و هم میهنان با افتخار اون ماهی نگون بخت رو تیلاپیلا می نامن.


اما در این دوشنبه بدون گوشت، محبوب ترین غذای مکزیکی بنده یعنی چیلی رِیِنوس (به کسر ر و ایضا به کسر ی ) رو داریم. واژه رِیِنوس به لاتین می شه پر شده و این غذا هم عبارت فلفل پر شده با پنیر و در ورژن گوشتی با گوشت هست. در این پست هر دو  ورژن رو ارایه می دم تا با یک بیل، دو نشون زده باشم.


اما غذای مکزیکی به ذائقه بشر آریایی جور هست و دوزل آریایی هم از این مقال مستثنی نیست. نزدیک  منزل (سابق) بنده رستوران مکزیکی مقتدری موجود هست(بود) و بنده کم و بیش برای شام به اونجا سری می زنم(می زدم) . یکی از مراسم خنده دار همیشگی، روند انتخاب غذا از منو و سفارش اون بود.  بنده ابتدا به زرت قاطر و با عزمی جزم و اطمینان کامل بر عدم سفارش چیلی رِیِنوس ، منو رو می کاویدم. پس مدتی دوباره چشمم دور و ور گزینه شماره ۶ طوافی می کرد و مرغ جان سودای  چیلی رِیِنوس در سر می پروراند و ....

همیشه مضحک ترین افراد برای من کسایی بودن که همواره یه غذا رو از منو سفارش می دن و دنبال تنوع نیستن! چو نیک بنگری، بنده در رستوران مکزیکی، به تیره مضحک فوق الذکر تعلق داشتم!. البته از دید خود بنده عمل مضحک نبود چون سنبه غذای محبوبم پر زور بود. چو نیک بنگری، شاید بقیه مردم از اون تیره مضحک هم مثل من در دو راهی اسیرن و حرکت اون ها عامدانه نیست.  دستور از مایکل سیمون محبوب و از اینجاست!.
                                               

مواد لازم:

چهار عدد فلفل پوبلانو یا هر فلفل بزرگ ملایم دیگه  
دویست و بیست و پنج گرم پنیر مونتری جک یا هر پنیر تند مزه دیگه، رنده شده
 نمک و فلفل سیاه تازه کوبیده به میزان لازم
چهار عدد تخم مرغ بزرگ، در دمای اتاق و زرده از سفیده جدا شده
یک دوم قاشق چای خوری نمک
یک سوم پیمانه آرد به علاوه یک چهارم فنجان برای غلطوندن پیش از سرخ کردن  
 یک دوم قاشق چای خوری پاپریکای دودی

یک پیمانه روغن نباتی برای سرخ کردن  
فلفل ها رو روی منقل کباب یا در فر تنوری کنید تا بپزن و پوست اون ها راحت ور بیاد. از آب گرفتن روی فلفل در راستای پوست زدایی بالجد دوری کنید. 

سفیده ها رو بزنید تا سفت بشن و در اثر خروج همزن از مایه، قلل نوک تیزی روی سطح بمونن. زرده رو هم جداگونه هم بزنید. به سفیده یک سوم پیمانه آرد، زرده ها و نمک فلفل اضافه کنید و با قاشق هم بزنید تا مایه یک دستی حاصل بشه. من اشتباه کردم و آرد رو به زرده اضافه کردم و مایه ام یه دست نشد. نمی دونستم قاطی کردن آرد و زرده این قدر فاجعه بار هست! مایه ای مثل چسپ چوپ ایجاد می شه.      

روی فلفل چاکی در راستای قامت فلفل بدید و شکم رو از تخم ها خالی کنید. داخل اون رو پر از پنیر کنید و دو طرف شکاف رو هم بیارید. نمک و فلفل روی کار بپاشید و سپس در آرد بغلطونید. در نهایت فلفل رو در مایه تخم مرغ در بزنید و مطمئن باشد که لایه قطوری روی اون ایجاد شده. در روغن داغ سرخ کنید.  با برنج، کاهو و لوبیای سیاه مکزیکی (در صورت تمایل) سرو کنید.     

دستور ورژن گوشتی به صورت کیفی و شبیه اون چیزی هست که رستوران مکزیکی محبوبم به من عرضه می کرد. گوشت رو سرخ کنید و داخل فلفل رو باش پر کنید.  

روی کار پنیر بریزید و به فر داغ بفرستید تا پنیر کاملا آب بشه. مثل قبل با برنج، کاهو  و لوبیا سرو کنید. 

یا می دانستید: غذای مکزیکی از سوی یونسکو به عنوان میراث بشری معرفی شده ؟.
 لینک ارایه شده جالب هست و می تونید بکاویدش. مکزیک تنها کشوری هست  که غذای اون جزو میراث بشری واقع شده؛ از ایران ما هم کم میراث به بشریت عرضه نشده: از ردیف های موسیقی  و نوروز و قالی کاشون گرفته تا  لنج های جنوب! راستی یاد لنج های بندر به خیر. اگر در کرانه های خلیج فارس واقع شده اید و این رو می خونید، سلامی از دوزل به لنج ها برسونید     

Comments

Unknown said…
چی شد ؟
اینکه فقط پنیر و فلفل بود !
mali said…
من اینو درست میکردم و خیلی هم ازش استقبال میشد منتها نمیدونستم اسمش اینه.بعضی وقتا لای پنیریه یه سوسیس هم میذاشتم. فقط حیف که تنوع فلفل تو بازار ایران خیلی کمه
Dawn said…
فکر کنم غذای ژاپنی هم جزو میراث بشری باشه.
مروا said…
نیرنگ عزیز
ای کاش روی وزن اشعارتون دقیق میبودید.
Nei Rang said…
:)
نباشند تند چیلی ها, مگو چیلی که لوبیا
بیفزا دو هالوپینو, یا نیمی از جلوکیا
که هرکه خورد یکی لقمه, کند باز از یقه دکمه
بگوید ایها الساقی, بیار بطری ز تکیلا
کلاه از سر بردارد, چو بادبزن بکار آرد
کند پر جام از بطری, منقش به پانچو ویلا
عرق رخشد بر رویش, شود خیس ریشه مویش
بنوشد جام تکیلا, مزه سالسا با ترتیلا
بیآید دلبری فتان, نگاهش میبرد ایمان
به کافه با قدی رعنا, به تن مانتوی چین چیلا
لبانش سرخ چون فلفل, زند آتش به چشم و دل
کند شیدا خلایق را, همه مجنون و او لیلا
شود هشیار هر مستی, به هشیاران دهد مستی
کند زیر و زبر هستی, ز هر سو بانگ واویلا
سوی پیشخوان خرامد او, نه صاحب کافه گوید او
میبینی کار دنیا را, منم مجنون و تو لیلا

کنم بس این پیامم را, لر است صاحب کافه جانا
ز غیرت بر سرم کوبد, با بیل یا بطر تکیلا
Saeideh ta said…
جناب دوزل به عنوان جایگزین نزدیک پنیر مونتری جک، چه پنیری پیشنهاد می فرمایید که در دسترس تر باشه؟!
Doozel said…
نارسیس
اگه فلفل خوب باشه ، همین هم زیاد و مکفی ست
Doozel said…
خانم ملی
ای دریغ از بحران فلفل در بازار ایران. چیزی که به غذای مکزیکی هویتش رو می ده تنوع انواع چیلی وفلفل هست
Doozel said…
خانم سحر
این لینک که خلاف اون رو نشون می ده . البته ویکی پدیا هست و صد درصد قبل وثوق نیست
Doozel said…
ممنون جناب نیرنگ
غزل خوب و در قالب جدیدی بود . خصلت اشعار شما این هست که اگر مکس و تاکید در نقاط مناسب قرار داده بشه اون وقت وزن پیدا می کنه و آرام خوندن اون از روی کاغذ حق مطلب رو ادا نمی کنه
Doozel said…
سعیده
این پنیر از خانواده چدار های تند مزه هست
Nei Rang said…
یه نقطه در پیام قبلی ام بالا و پایین شده, ببخشید
سوی پیشخوان خرامد او, نه صاحب کافه گوید او, اشتباه است؛
درستش اینه:
سوی پیشخوان خرامد او, به صاحب کافه گوید او
Dawn said…
جناب دوزل، منظور من همون وشوکو بود که فرهنگ غذایی ژاپنی‌هاست.
توی همین لینک ویکی هم هست اتفاقا.
Doozel said…
اون فکر کنم فرهنگ غذایی هست و با آشپزی متفاوت