چاتنی بادام زمینی و نارگیل

                        

این چاتنی رایج در مناطق جنوبی هندوستان رو اول بار در بوفه یه رستوران هندی ملاقات کردم. در هیاهوی انبوهی از کاری های چرب و چیلی و کباب های تندوری، سس کرمی رنگی که کنار تعدادی پن کیک برنجی گرد و به غایت سفید سرو شده بود، توجه من رو به خود جلب کرد. بدون اطلاع از مواد اولیه سس، یکی از پن کیک های سفید رو به کمی از اون آلودم و نتیجه من رو یاد حمص رقیق شده انداخت.  چاتنی در عین شباهت به حمص، با اون تفاوت های مزه ای بنیادی هم داشت و وجود یه طعم خاص که نمی شد حدسش زد ذهن من رو مشغول خود کرده بود. دوماد نیویورکی اعتقاد راسخ داشت که طعم کنجد رو احساس می کنه و من معتقد به وجود بادام هندی بودم. پس از پرس و جو از عناصر هندی موجود در محل، معلوم شده که اسم سس چاتنی بادام زمینی هست. بنده در موج های بعدی حمله به بوفه همواره قاشقی از این سس رو روی برنجم می ریختم و به پن کیک سفید هم وقعی نمی نهادم. اینجا دستوری که به مدد اینترنت سرهم بند شد رو تقدیم می کنم.    

مواد لازم:

یک دوم پیمانه بادام زمینی

یک عدد فلفل کشمیری بزرگ (یا یک قاشق چای خوری پودر چیلی یا پاپریکا)  

یک دوم پیمانه نارگیل تازه رنده شده

یک دوم قاشق چای خوری نمک 

یک چهارم قاشق چای خوری پودر سیر

یک چهارم قاشق چای خوری پودر زنجبیل (یا دو برابر زنجبیل تازه رنده شده)

دو قاشق غذاخوری ارده 

همه مواد رو در مخلوط کن پوره کنید. به مقدار مقتضی آب گرم اضافه کنید تا مخلوط کن به راحتی بچرخه و به بافت ماست رقیق برسید. از نارگیل خشک حتی المقدور استفاده نکنید چون اون عطر و طعم نارگیل تازه رو نداره. در صورت استفاده از پودر نارگیل، مقدار آب شما باید بیشتر باشه چون نارگیل به تدریج آب جذب می کنه و سس به تدریج سفت می شه.