پاکوره به تیره عمومی از گسترده ای از لقمه های کوچک سرخ شده اطلاق می شه واین خوراک در شبه قاره هندوستان نزد شکم بارگان بسیار محبوب هست. پاکوره مفهومی عمومی و شبیه کوکوی خودمون
هست و می تونه طیف وسیعی از مواد اولیه رو در بر بگیره. پاکوره های کلاسیک عموما
شامل قطعات کوچکی از سبزیجات (بادمجون، پیاز، کدو...)، آغشته به آرد نخود و سرخ
شده در روغن هست. موارد دیگه به واسطه غلتوندن سبزیجات در خمیری شل، تهیه شده از
آرد نخود، درست می شن. بنده در جریان فضولی های اینترنتی به دستور خوب و متفاوتی از
اینجا برخورد کردم که شبیه فلالفل عمل می کرد. پاکوره این دستور و این پست،
با خمیری شکل گرفته از دال عدس خیس شده و سپس آسیاب شده درست می شه.
صرف پاکوره جات بین اقوام خوزستانی ما به شدت
مرسوم بود. ورژن خوزستانی شامل گلوله ای خمیر متشکل از آرد نخود و تره ساطوری شده و سرخ شده در روغن
بود. به خاطر می یارم که یکی از ریش سفیدهای خانواده و ما و همبازی پدربزرگ مرحوم، از مریدان پاکباز مکتب پاکوره بود. از خاطرات
خوش نوجوانی و مثبوت بر ذهن بنده، پاکوره ها و سس تمر هندی ضمیمه، ارسالی از ناحیه آقای ز (موسوم به میراحمد) بود.
مواد لازم:
یک و یک دوم پیمانه دال عدس( یک شب در آب خیس
شده و کاملا نرم شده)
یک پیمانه فشرده شوید
سه حبه سیر
دو سانت ریشه زنجبیل
چهار پنج عدد فلفل سبز تند (یا فلفل خشک کشمیری)
یک عدد پیاز قرمز متوسط، ریز خرد شده
نمک و روغن برای سرخ کردن به میزان لازم
|
دال یک شب خیس خورده (من از دال زرد استفاده کردم) رو در صافی بریزید و آب اضافی رو
از اون بزدایید. سپس اون رو در مخلوط کن کاملا پوره کنید. این کار رو می شه در
هاون هم انجام داد. بر خلاف فلافل، این خمیر باید نرم تر باشه. لذا افزودن یکی دو
قاشق آب جهت چرخش بهینه پره های مخلوط کن توصیه می شه. پیاز رو
خرد، زنجبیل و سیر رو رنده کنید و به مایه بیافزایید. بنده فلفل خشک کشمیری و شوید رو هم به
همراه دال پوره کردم. در صورت کاربرد فلفل تازه، اون ها رو هم به همراه پیاز ریز
کنید و به مایه اضافه کنید. از خمیر گلوله ای کوچکی درست کنید و در روغن داغ سرخ
کنید.
|
|
بهترین کاربرد این نوع پاکوره، به صورت ساندویچ با یکی از این نون ها هست. بنده اون رو
با اون سس ارده و جعفری پیشین سرو کردم و با صلابت سکان کشتی فروردین
گیاهی رو چنگ زدم و اون رو از دل امواج سهمگین وسوسه عبور دادم.
|
Comments
این پست یاد پاکوره های خوزستان (با سس مشابه سس سموسه) را زنده کرد.
سپاسگزار فراوون کافه چی گرامی!