گریسینی یه نوع bread
stick(چماق نونی شاید ترجمه جالبی باشه ) ایتالیایی هست که برای پیش غذا
استفاده می شه. از انواع چماق های نونی رایج درازتر هست و کمی هم برشته تر و ترد
تر هست . وقتی که دستور این نوع گریسینی رو از اینجا دیدم، سریع به فکر اجرای اون افتادم چون بسیار شیک و برای مهمونی های
کمتر رسمی مناسب هست. عرض کردم کمتر رسمی! مثلا محفلی کوچک از دوستان خودمانی و نه مراسم پاگشای فی فی جون !
اصولا عناصر عمودی به زیبای سفره شما کمک
شایانی می کنن. اگر بر خلاف عکس بالا گریسینی
ها رو در یک ظرف باریک و زیبا به طور عمودی قرار بدید و سر سفره ببرید، لبخند
رضایت رو بر چهره مهمان خواهید کاشت. در کنار اون یه دیپ مناسب مثل دیپ بلوچیز،
سالسا ویا حتی در موارد افراطی عشق به سنن؛ با ماست کیسه سرو کنید. در پایان طبق
معمول و به دلیل آشفتگی ذهنی همیشگی، حاشیه رو تبدیل به متن کردم و یک پیتزای خوب
هم درست کردم. خمیر این پیتزا بد نیست و ارزش امتحان داره.
مواد لازم:
دو و یک دوم پیمانه(سیصد و بیست گرم)
آرد
مخصوص نان(یا
آرد معمولی )
یک پیمانه آب
دو قاشق چای خوری مخمر فوری
یک قاشق غذا خوری شکر
دو قاشق
غذا خوری کره
یک قاشق
چای خوری نمک
یک دوم اونس(پانزده گرم و یا دو قاشق چای خوری ) پنیر پارمزان ، رنده ریز
یا پودر
 |
در کاسه ای، دو پیمانه از آرد،
آب، مخمر و شکر رو مخلوط کنید. هم بزنید، سرش رو بپوشونید و یک ساعت کنار بذارید. اگر مخمر شما سریع العمل نیست اول اون رو در آب گرم و
شکر حل کنید و کمی صبر کنید تا کف کنه و سپس آرد رو اضافه کنید .
|
 |
کره قهوه ای رو درست کنید. روی
حرارت ملایم کره رو آب کنید تا کم کم قهوه ای بشه و بوی اون شروع به عوض شدن بکنه.
دقت کنید که کره به طرفته العینی ممکنه بسوزه و تبدیل به ماده ایی شبیه به واسکازین
بشه
|
 |
بعد از یک ساعت بقیه آرد،نمک،
کره قهوه ای سرد شده و پارمزان رو اضافه کنید
|
 |
اون قدر اون رو ورز بدید که از
هر دو تست
پنجره و چسپندگی سربلند بیرون بیایید. من یک ربع ساعتی ورزیدم
|
 |
خمیر رو نیم ساعت یا تا وقتی
حجم اون دو برابر بشه با سر بسته در جای گرم نگه دارید
|
 |
فر رو روشن و روی درجه صد و
پنجاه درجه سانتیگراد تنظیم کنید. از خمیر گلوله های کوچک (و یا به قول عزیزان
افغان ذغاله های کوچک ) درست کنید وسپس اون ها رو با کف دو دست تبدیل به میله های دراز مثل مداد کنید. درازناکی اون ها بسته به سلیقه و امکانات شما داره. هرچی بلندتر باشه سر
سفره زیباتر خواهد بود. در نتیجه اگه فر و سینی فر شما جوابگو هستن، نمونه هایی در
ابعاد تیر چراغ برق تولید کنید. گریسینی ها رو روی کاغذ فر پهن
کنید و به مدت بیست و پنج دقیقه و یا تا وقتی که کاملا خشک و ترد و طلایی بشن
بپزید. بعد از پخت روی سینی مشبک بذارید تا کاملا سرد بشن
|
اما اگه با روحیات من آشنا شده
باشید (و اگر نشدید هنوز هم دیر نیست و بیا تا ساندیس در ساغر اندازیم و غیره ...) وقتی خمیر می بینم، عنان کار از کف می دم و به
فکر ماجراجویی می افتم. با خودم گفتم: ای یارو! چرا از این خمیر با طعم فوق العاده
پیتزایی سخت نیکو نسازیم ؟ البته این رو خالی بستم، قبل از اجرای دستور به فکر
ساختن پیتزایی سخت نیکو از نیمه دوم اون بودم و لذا مواد اولیه فراهم بود. خلاصه
اینکه با بقیه خمیر پیتزای فلفل سبز و پیاز ساختم و بسی حال نمودم
 |
مواد این پیتزا، پوره فلفل سبز،
پیاز، چدار، پارمزان و سس بلوچیز. اگر هنوز متوجه ارادت قلبی من به بلوچیز نشدید الان وقت
مناسبی هست
|
 |
یک چیزی تو مایه های پستوی فلفل
سبز با مخلوط کردن فلفل سبز، پارمزان و روغن زیتون اعلا درست کردم
|
 |
زیر یک لایه از پستو، رو پیاز
حلقه ای و رو کمی سس بلوچیز
|
 |
راستی گریسینی ها حاضر شدن
البته گور پدر گریسینی ها، پیتزا رو بچسپ (این حس درونی من در اون لحظات ملکوتی
بود) گریسینی ها رو کنار بذارید تا سرد بشن
|
 |
کیبورد از بیان احساسات قاصر
هست
|
 |
این خمیر برای پیتزا خوب هست. سطحش برشته و توش نرم هست. اون رو به فهرست خمیر های پیتزاتون اضافه کنید
|
 |
به عنوان دسر، یکی دو فروند گریسینی رو در سس بلوچیز دیب کردم و به آرامگاه ابدی شون یعنی شکمم سرازیر کردم.
عالی بود
|
Comments
من وقتی یه مرد رو در عرصه آشپزی فعال و علاقه مند می بینم بسیار خوشحال می شم . بسیاری از دوستان مذکر بنده بارها طی پیام های خصوصی به من یادآور شدن که کارهات رو می بینیم و دوست داریم ولی در شان ما نیست که اون ها رو لایک کنیم و یا کامنت بدیم چون برای مرد زشته آشپزی دوست داشته باشه. خلاصه که دمت گرم . امیدوارم از این چماق ها لذت ببرید
دوست ان است که گیرد دست دوست در پریشان حالی و این حرفا....
ما با اشپزی اقایون مشکلی نداریم
از خدامون هم هست
:)
در دنیای شگفت انگیزی زندگی می کنیم، این دنیا در پاره ای از تکه های جغرافیایش، شگفت انگیزتر هم می شود(مثلا اینور آب سابق و اونور آب کنونی برای من و شما). یکی از شگفتی های این دنیا هم شان و شئونی است که آدم ها برای خود مقرر می دارند
برای من آشپزی کردن نه شان می آورد و نه رفتاری دور از شان(فارغ از هر جایگاهی که بر آن ایستاده باشم) است. برای من نوعی آفرینش است، آمیختن و دگرگون کردن طعم ها، مزه ها، بافت ها و ... و پدید آوردن مخلوقی با طعم و مزه و بافت جدید که دیدن، چشیدن و چشاندنش لذت بخش است. به نظر من آشپزی در حد اعلایش تبدیل به یک هنر می شود که البته در وادی این هنر، خویشتن را به چشم نوآموزی می بینم که در حال خواندن، تجربه کردن و آموختن می باشد(در طول سالیان گذشته نیز بسیار از نوشته های شما آموخته ام)
چند سالی است که از کافه نشین های شمشیری هستم و همواره کارها و نوشته هایتان را با دیده تحسین نگریسته ام. امیدوارم که همواره در این راه کوشا و موفق باشید و کافه تان همیشه پر رونق باشد
پی نوشت: نوشته هایم با اکانت گوگلم امضا می شوند، با نام و نام خانوادگی که شاید کمی عجیب باشد، ولی چون در صفحه آشپزی مدرنِ فیس بوک هم با همین نام عضو هستم تغییرش ندادم. البته شما دوست عزیز می توانید در صورت تمایل مرا به اسم کوچک بنامید
امیدوارم جمعیت مردان علاقه مند به این فن بیش از پیش افزوده بشه. مرسی از توجه شما به کافه شمشیری. بدون خواننده متفاوت هیچ رسانه ای متفاوت نمی شه
merci babate dastoore in noon, man ta hala fekr mikardam in noone faransavi hast, choon ba faransaviha khordeh boodamesh! be har hal dorost kardam ba felfel va ye hava parmasane ezafe va jatoon khali ba ye soupe mahi va... [behem nakhandina] sushi [labster] khordimesh va albateh ke kheili khoshmazeh bood!
sarafraz bashid hamishe
elahe
من سس بلو چیز گرفتم .ولی اصلا توانایی وتحمل خوردنش را نداریم(کل خانواده)حالا می تونم با چیزی ترکیبش کنم که قابل خوردن بشه واقعا سس سنگین با مزه عجیبی است.
آیا پنیرش هم همین طعم سنگین را داراست؟