تجربهٔ عملی‌ ترشی ۴۰ گیاه

برای اولین بار برای درست کردن ترشی مو به مو به دستور عمل کردم هرچند که یه جاهایی مجبور بودم تغیراتی‌ بدم. دستور توی همین سایت بود. اینجارو کلیک کنید تا داستان قشنگشم بخونید.


تغییری که مجبور شدم بدم این بود که به هر دری زدم نتونستم سرکهٔ خرما پیدا کنم. راستش تا قبل از این هم نمیدونستم وجود داره. خوش شانس بودم که برام از تهران یه شیشه رسید که بدونم حداقل چی‌ هست تا ایده یی از مزهٔ این ترشی بگیرم. همینجا بهتره بگم که این ترشی خیلی‌ اسیدی نیست و اینجا من به عنوان چاتنی به بعضی‌‌ها معرفیش کردم چون شیرینی‌ داره و ترکیبش با پنیرهایی که مزهٔ قوی دارن خیلی‌ خوب میشه مثل گت چیز / پنیر بز ، بلو چیز و از همه بهتر چدار انگلیسی با حداقل ۲ سال عمر. خوب از موضوع دور شدم! خلاصه اینکه اگر سرکهٔ خرما پیدا نمیکنید میتونید با سرکهٔ بالسامیک خوب که به شیرینی‌ میزنه استفاده کنید و چند قاشق شیره خرما که از مغازه عربی‌ می‌شه پیدا کرد کارتونو به همون خوبیه سرکهٔ خرما راه بندازید. من از ۳ قاشق شیره خرما برای ۱ لیوال سرکهٔ بالسامیک استفاده کردم. اگر میدونید سرکهٔ خرما چه مزه یی هست خودتون ترکیبو نسبت به کیفیت بالسامیکتون بالا و پائین کنید.











اشتباهی‌ که کردم این بود که بامیه هارو خیلی‌ کوچیک کردم چون دوست نداشتم سایز‌های مواد خیلی‌ با هم فرق کنه. مزشون مسلما خوب هست ولی‌ یه جاهایی که اونا هستن کش میاد! که خیلی‌ دلپذیر نبود برای کسانی‌ که نمیدونستن این چیه.

من این ترشی رو با کراکر/ بیسکویت ‌نمکی یا با برش‌های نازک از باگتی که توست شده بود با کمی‌ روغن زیتون سرو کردم. خیلی‌ خوب بود!