از گذشته های دور دست دستوری برای خورش مرغ و
بادمجان ترش شمالی در آرشیو کافه به یادگار مونده. امروز بنده به علت ضیق وقت خلف وعده
می کنم و دستوری غیر گیاهی و مشابه به اون خورش قدیمی رو از ذخیره پست های استراتژیک سایت
بیرون کشیده و منتشر می کنم. خورش پیش رو بدون بادمجون و کم ترش تر نسبت به مورد اول هست چون لیموی پرورده نداره. دلیل به کار
بردن ساقه گشنیز، علاوه بر حفاظت از رنگ غذا، مزه برتر اون نسبت به برگها هست. اصولا از مزه گیاه با حرکت از تخم به سمت برگ کاسته می شه و قوی ترین مزه همواره در تخم، ریشه،
یا ساقه موجود هست. این هر دو دستور خورش مرغ
از خطه خزر رو به چشم جان بخونید و آموزه های اون رو آویزه گوش جان کنید و از تولید اون ها لذت ببرید و محصول رو به
شکم جان سرازیر کنید.
مواد اولیه:
یک کیلوگرم ( ترجیحا یک عدد کوچک یا
یک دوم یک عدد) مرغ
یک عدد پیاز زرد بزرگ، خلالی شده
سه حبه سیر، خرد شده
دو قاشق غذاخوری ساقه گشنیز، ریز خرد شده
یک قاشق چای خوری شنبلیله خشک
یک دوم قاشق غذاخوری زردچوبه
یک قاشق غذاخوری رب گوجه فرنگی
یک پیمانه آب انار (یا دو قاشق غذاخوری رب انار)
یک پیمانه دون انار
جوجه (یا نصف یک مرغ بزرگ) رو در تابه داغ روی
حرارت متوسط رو به زیاد طلایی کنید و کنار بگذارید. به همون تابه پیاز رو اضافه
کنید، حرارت رو ملایم کنید و به مدت ده تا پانزده دقیقه کاراملی کنید. سپس سیر، ساقه گشنیز، و شنبلیله خشک رو هم
اضافه کنید و برای پنج دقیقه دیگه تفت بدید. سپس زردچوبه، رب گوجه و رب انار (در
صورت استفاده) رو هم اضافه کنید و در روغن تفت بدید. در تمام مراحل بالا، اگر چربی
آزاد شده از مرغ برای سرخ کردن کافی نبود، با افزودن کفچکی روغن مایع اضافی جبران مافات کنید.
پیاز ها رو یه گوشه ظرف جمع کنید و مرغ
رو به ظرف برگردونید. آب انار (و یا همون میزان از آب در صورت استفاده از رب انار)
رو به ظرف اضافه کنید و حرارت رو ملایم کنید، در ظرف رو ببندید و به مدت سی تا چهل
دقیقه مرغ رو بپزید. در حین کار یک بار مرغ رو از این رو به اون رو کنید. وقتی مرغ
پخت، دونه های انار رو بپزید و برای پنج دقیقه در ظرف رو ببندید تا دونه ها کمی
تغییر رنگ بدن. هدف متلاشی کردن دون های انار نیست. پس از افزودن ناردون ها دیگه خورش رو هم نزنید.
Comments
ممنون از الطاف شما. حتما در آینده بیش از این قلم خواهم فرسود
بنده همیشه یواشکی (از ترس متهم شدن به گدابازی و خست) ساقه گشنیز را هم در قلیه ماهی و قورمه سبزی مصرف میکردم و میکنم. و از فرمایش شما در این مورد ارزش ساقه گشنیز بسی مشعوف شدم.
روزگاتان پر شعف باد!
قلیه باز حرفه ای به ارزش ساقه گشنیز آگاه هست. بنده حتی دیده ام که در دستورهای تایلندی از ریشه اون هم استفاده می شه
تا بحال از ریشه گشنیز استفاده نکردم.
بازهم ممنون بابت به اشتراک گذاری اطلاعات ارزشمندتون
تمام زیبای قرمه سبزی به بوی شنبلیله هست و حذف اون مشکلات عدیده ای رو در بر داره.
من درباره ارزش شنبلیله در قرمه قلم ها فرسوده ام! به نظر شما پس از این همه مجهادت آیا رواست برم زیر بیرق دشمنی با شنبلیله؟ا