حلوا با طعم گیلاس

چون بنده از فیلم "طعم گیلاس" خاطراتی به یادموندنی دارم لذا این حلوا رو به یاد عباس کیارستمی درست کردم و اینجا پستش می کنم. در سال های اینک خیلی دور، بنده جوانکی جویای نام بودم و این فیلم از اولین تجربیات بنده در ضمینه شناخت زندگی و فلسلفه اون بود. به خاطر دارم که با هم کلاسی های دبیرستان ساعت ها درباره سکانس های مختلف فیلم تبادل نظر می کردیم. یادم می یاد که در یکی از سکانس ها، قهرمان داستان کنار یه دستگاه سنگ شکن ایستاده بود و خرد و تبدیل به خاک شدن تکه سنگ ها رو نظاره می کرد. دوستی درباره این سکانس طور نظر داد که: انسان ها مثل اون تکه های سنگ سرشار از غرور و اعتماد به نفس هستن ولی زندگی، مثل اون سنگ شکن، خرد و تبدیل به خاکشون می کنه.

بعضی از خاطرات زندگی، مثل یک عکس در قالب ذهن انسان منجمد می شن و جزییات اون ها بعد از سال ها به دقت حیرت آوری در ذهن آدم نقش می بنده. اون سکناس پیرمرد آذری و دیالوگ توت و گیلاس، از اون دست خاطرات هست.  بنده اون فیلم رو فقط یک بار و روی پرده دیدم و شاید باید دوباره اون رو ازمنظر یک دوزل با تجربه تر ببینیم .

              

مواد لازم:

یک  پیمانه آرد

دو سوم   پیمانه شکر

سه چهارم  پیمانه  روغن مایع 
یک  پیمانه شیر
یک پیمانه پوره گیلاس
زعفران و هل و نمک به میزان لازم 

آرد، روغن (و یا حیوانی و یا کره در صورت تمایل) و شکر رو مخلوط کنید و روی حرارت ملایم قرار بدید. به آرامی هم بزنید تا آرد طلایی بشه. در این مرحله کمی نمک به حلوا اضافه کنید.     

در این حین گیلاس رو هسته گیری و پوره خیلی نرم کنید. اگر مخلوط کن قوی ندارید، پوره رو از صافی رد کنید و سپس شیر رو به اون اضافه کنید.     

مایه گیلاس رو به همراه هل و زعفرون به آرد اضافه کنید و اون قدر هم بزنید تا حلوای براقی حاصل بشه.   

از هر چیزی که میگذری، از مزه ی گیلاس نگذر!